Burn-out symptomen beginnen vaak subtiel en worden na verloop van tijd erger. Deze kunnen zijn
Er kunnen ook fysieke symptomen optreden, zoals chronische vermoeidheid, slaapstoornissen, hoofdpijn, maag- en darmproblemen en een verhoogde vatbaarheid voor ziekten als gevolg van een verminderde immuniteit. Vanuit het oogpunt van functionele geneeskunde hangen deze symptomen met elkaar samen en duiden ze op een systemische disbalans.
In de functionele geneeskunde gelooft men dat burn-out ontstaat door een samenspel van genetische, omgevings- en leefstijlfactoren. Langdurige blootstelling aan stress levert een belangrijke bijdrage, waarbij het stressresponssysteem van het lichaam - de hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA-as) - na verloop van tijd ontregeld raakt.
Langdurige stress leidt tot een chronische verhoging van het hormoon cortisol. Aanvankelijk helpt dit het lichaam met stress om te gaan, maar na verloop van tijd kunnen constant hoge niveaus leiden tot 'cortisolresistentie', vergelijkbaar met hoe insulineresistentie zich ontwikkelt bij diabetes. Als dit gebeurt, reageren weefsels minder goed op cortisol, wat leidt tot ontstekingen en een hele reeks gezondheidsproblemen die bijdragen aan het gevoel van burn-out.
Voeding, beweging, slaapkwaliteit en blootstelling aan giftige stoffen in het milieu spelen ook een cruciale rol bij burn-out. Slechte voeding kan leiden tot tekorten aan belangrijke vitaminen en mineralen die nodig zijn voor energieproductie en stressmanagement. Gebrek aan beweging, slechte slaap en blootstelling aan giftige stoffen kunnen bijdragen aan lichamelijke en geestelijke vermoeidheid, waardoor de burn-out symptomen verergeren.
Functionele geneeskunde benadert burn-out door de onderliggende oorzaken aan te pakken en het evenwicht in de lichaamssystemen te herstellen. Hier volgen enkele strategieën:
4
1
3
2