Haakwormen zijn parasitaire wormen die in de dunne darm leven en zich voeden met het bloed van de gastheer. Ze komen vaak voor in gebieden met slechte sanitaire voorzieningen en kunnen bloedarmoede, eiwittekort, buikpijn, diarree en vermoeidheid veroorzaken. Infectie vindt meestal plaats via huidcontact met grond die is besmet met haakwormlarven.
Infecties met haakwormen kunnen leiden tot buikpijn, diarree, vermoeidheid en aanzienlijke bloedarmoede door bloedverlies op de plaats waar de wormen zich vasthechten in de darm. Bij kinderen kunnen ernstige infecties de groei en cognitieve ontwikkeling belemmeren.
Haakwormen zijn een wereldwijd gezondheidsprobleem, vooral in tropische en subtropische gebieden met ontoereikende sanitaire voorzieningen. Ze treffen honderden miljoenen mensen en behoren daarmee tot de meest voorkomende parasitaire infecties ter wereld.
Ze komen vooral voor in warme, vochtige klimaten waar sanitaire voorzieningen slecht zijn, vooral waar menselijke uitwerpselen als meststof worden gebruikt of waar ontlasting in de open lucht plaatsvindt, waardoor de bodem verontreinigd raakt.
Een effectieve behandeling bestaat uit antiparasitaire medicijnen, zoals albendazol of mebendazol, die de wormen doden. IJzersupplementen kunnen ook nodig zijn om bloedarmoede tegen te gaan. In endemische gebieden kan het dragen van schoenen huidcontact met besmette grond voorkomen, waardoor het infectierisico afneemt.
Preventiestrategieën richten zich op het verbeteren van sanitaire voorzieningen, het gebruik van goede toiletten en het dragen van beschermend schoeisel als je op de grond loopt. Regelmatige ontworming in endemische gebieden helpt het aantal infecties in de gemeenschap te verminderen. Ook voorlichting over persoonlijke hygiëne en sanitaire voorzieningen kan de kans op overdracht van mijnworm aanzienlijk verkleinen.