Ureum is een afvalproduct dat in de lever wordt gevormd door de metabolische afbraak van eiwitten. Na de vorming wordt ureum naar de nieren getransporteerd en uiteindelijk uitgescheiden in de urine. Het meten van het ureumgehalte in het bloed, ook wel bloedureumstikstof (BUN) genoemd, is een veelgebruikte test om de nierfunctie te beoordelen. Een verhoogd ureumgehalte in het bloed kan wijzen op een verminderde nierfunctie of andere aandoeningen die het vermogen van het lichaam om afval te verwerken en uit te scheiden beïnvloeden....
Mensen met aandoeningen die de nierfunctie kunnen beïnvloeden, zoals diabetes, hoge bloeddruk, hartaandoeningen en chronische nieraandoeningen, kunnen baat hebben bij het testen van hun ureumwaarden. Het is ook belangrijk voor mensen die symptomen van nierfunctiestoornissen vertonen, zoals verminderde urineproductie, zwelling in de benen of buik, vermoeidheid en verwardheid. Regelmatige controle van het ureumgehalte is ook cruciaal voor mensen die behandelingen ondergaan die de nierfunctie kunnen beïnvloeden, zoals bepaalde medicijnen of chemotherapie.
Symptomen van een hoog ureumgehalte:
Symptomen van een laag ureumgehalte:
Het verbeteren van de ureumspiegel houdt meestal in dat de onderliggende oorzaak van de abnormale waarden wordt aangepakt. Voor hoge ureumspiegels kan dit het beheer van aandoeningen die de nierfunctie belemmeren omvatten, zoals het controleren van diabetes of hypertensie, het aanpassen van medicatiedoseringen of het behandelen van uitdroging. Veranderingen in het dieet, met name het verminderen van de eiwitinname, kunnen ook helpen om het ureumgehalte onder controle te houden. Bij een laag ureumgehalte richt de behandeling zich op de onderliggende oorzaken, zoals het verbeteren van de leverfunctie of het aanpakken van voedingstekorten.