Microplastische deeltjes verwijzen naar kleine fragmenten van plastic, gewoonlijk minder dan 5 millimeter in grootte, waarbij deze test zich specifiek richt op deeltjes kleiner dan 30 micrometer. Deze deeltjes kunnen afkomstig zijn van diverse bronnen, waaronder voedselverpakkingen, textiel, cosmetica, verzorgingsproducten en milieuvervuiling. Eenmaal ingenomen of ingeademd, kunnen microplastics in de bloedbaan terechtkomen en door het lichaam circuleren.
Microplastics zijn kleine plastic fragmenten die ontstaan door de afbraak van grotere plastic producten of die direct op microscopische schaal worden geproduceerd (zoals microkorrels). Ze worden ingedeeld op grootte, en deze meting richt zich op deeltjes onder de 30 µm, die klein genoeg zijn om mogelijk biologische barrières te passeren.
Microplasticdeeltjes kunnen het lichaam binnendringen via besmet voedsel, drinkwater, lucht (vooral stof binnenshuis) en zelfs door huidcontact. Als ze via het spijsverteringskanaal of de longen worden opgenomen, kunnen ze de bloedbaan bereiken en naar verschillende weefsels worden getransporteerd.
De aanwezigheid van microplastics in het bloed geeft aan dat uw lichaam is blootgesteld en enkele deeltjes heeft opgenomen. Hoewel de langetermijneffecten op de gezondheid nog niet volledig bekend zijn, kan dit wijzen op cumulatieve blootstelling via voeding, omgeving en leefgewoonten.
Het onderzoek is nog gaande, maar zorgen betreffen ontstekingsreacties, oxidatieve stress en de mogelijkheid dat microplastics als dragers fungeren voor andere milieutoxines. Detectie alleen bevestigt echter geen specifiek gezondheidsrisico.
Ja. Hoewel microplastics wijdverspreid zijn in het milieu, kan de blootstelling worden verminderd door het gebruik van plastic containers (vooral bij warmte) te minimaliseren, producten met microbeads te vermijden, drinkwater te filteren en de luchtkwaliteit binnenshuis te verbeteren.