Lood is een giftig zwaar metaal waarvan niet bekend is dat het een heilzame rol speelt in het menselijk lichaam. Het wordt van oudsher gebruikt in verschillende producten en blootstelling aan lood kan leiden tot aanzienlijke gezondheidsproblemen, waaronder neurotoxiciteit. Zelfs in lage concentraties kan het meerdere lichaamssystemen aantasten, vooral bij kinderen waar het ontwikkelingsachterstanden kan veroorzaken....
Mensen die in oudere huizen met loodhoudende verf wonen, mensen die in bedrijfstakken werken zoals batterijproducenten, schilders en bouwvakkers, en mensen die bepaalde traditionele medicijnen of cosmetica gebruiken die lood bevatten, hebben baat bij testen. Kinderen zouden vanwege hun verhoogde kwetsbaarheid getest moeten worden als er een vermoeden van blootstelling bestaat, vooral in gebieden met oudere huizen of bekende milieuvervuiling.
Tot de primaire bronnen behoren loodhoudende verf (veel voorkomend in gebouwen van voor de jaren 1970), verontreinigde grond en oude loodgieterssystemen met loden buizen of armaturen. Beroepsmatige blootstelling is aanzienlijk in industrieën die met lood werken. Andere bronnen zijn bepaalde cosmetica, traditionele geneesmiddelen en met lood geglazuurd aardewerk of loodhoudend kristalwerk.
Ontgiftingsstrategieën voor lood zijn gericht op het verminderen van de blootstelling en het ondersteunen van de natuurlijke eliminatieprocessen van het lichaam. Een dieet dat rijk is aan calcium, ijzer en vitamine C kan de opname van lood verminderen. In gevallen van hoge blootstelling kan interventie zoals chelatietherapie nodig zijn. Hierbij worden specifieke middelen gebruikt die zich binden aan lood en de uitscheiding ervan vergemakkelijken, maar dit moet onder toezicht gebeuren. Voor kinderen met verhoogde loodniveaus zijn vroegtijdig ingrijpen en ondersteunende zorg cruciaal om langetermijneffecten te beperken.