De LDL/HDL-verhouding is een cruciale diagnostische marker die wordt gebruikt om het risico op hart- en vaatziekten te bepalen. Deze verhouding vergelijkt de niveaus van lipoproteïne met lage dichtheid (LDL), vaak "slecht" cholesterol genoemd, met lipoproteïne met hoge dichtheid (HDL), bekend als "goed" cholesterol. LDL is verantwoordelijk voor het transport van cholesterol naar de slagaders, waar het zich kan ophopen en plaques kan vormen die het risico op hartaanvallen en beroertes verhogen. HDL daarentegen helpt bij het verwijderen van cholesterol uit de slagaders en transporteert het terug naar de lever voor uitscheiding of hergebruik. Een hogere LDL/HDL-ratio wijst op...
Mensen met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten - waaronder mensen met een familiegeschiedenis van hartaandoeningen, rokers, mensen met hoge bloeddruk of diabetes en mensen met overgewicht - moeten regelmatig hun LDL/HDL-ratio controleren. Het wordt ook aanbevolen voor mensen boven de 20 om elke 4 tot 6 jaar een lipidenprofielonderzoek te laten doen.
Factoren die de LDL/HDL-verhouding kunnen beïnvloeden zijn voeding, lichaamsbeweging, gewicht, rookstatus en het gebruik van bepaalde medicijnen. Een dieet met veel verzadigde vetten en transvetten kan het LDL-gehalte verhogen, terwijl lichaamsbeweging en gewichtsverlies het HDL-gehalte kunnen verhogen. Roken kan HDL verlagen, waardoor de verhouding verslechtert.
De LDL/HDL-ratio wordt berekend door het LDL-cholesterolgehalte te delen door het HDL-cholesterolgehalte. Als iemand bijvoorbeeld een LDL-gehalte heeft van 150 mg/dL en een HDL-gehalte van 50 mg/dL, dan zou de LDL/HDL-ratio 3,0 zijn.
Een lagere LDL/HDL-ratio wordt over het algemeen beschouwd als beter voor de gezondheid van hart en bloedvaten. Idealiter zou de ratio voor mannen en vrouwen lager dan 2,0 moeten zijn. Een ratio boven de 5 wordt beschouwd als hoog risico en geeft aan dat er veranderingen in levensstijl of medische interventie nodig zijn.