D-dimeer

Het testen van D-dimeerwaarden is nuttig voor personen bij wie trombotische aandoeningen zoals diepe veneuze trombose of longembolie worden vermoed. Het is vooral nuttig bij het beoordelen van het risico op of de aanwezigheid van deze aandoeningen bij patiënten die symptomen van trombose vertonen, zoals onverklaarbare zwelling, pijn of roodheid in de ledematen, of plotselinge kortademigheid. Het wordt echter niet routinematig gebruikt bij patiënten met een lage waarschijnlijkheid van deze aandoeningen, omdat D-dimeer niveaus verhoogd kunnen zijn door andere factoren.

Hoge D-dimeerwaarden veroorzaken zelf geen symptomen. In plaats daarvan wijzen ze op een onderliggende aandoening die de vorming en afbraak van bloedstolsels kan veroorzaken. De symptomen zouden daarom gerelateerd zijn aan de aandoening die de verhoogde D-dimeerwaarden veroorzaakt, zoals zwelling, pijn en roodheid in het geval van een diepe veneuze trombose, of pijn op de borst en kortademigheid in het geval van een longembolie.

Om de D-dimeerwaarden te verlagen moet de onderliggende oorzaak van de verhoogde waarden worden behandeld. Dit omvat vaak de behandeling van aandoeningen die leiden tot verhoogde stolselvorming, zoals antistollingstherapie voor trombose. Veranderingen in de levensstijl zoals regelmatig bewegen, een gezond gewicht behouden en stoppen met roken kunnen ook helpen om het risico op stolselvorming te verlagen. Het is echter belangrijk op te merken dat het D-dimeergehalte een symptoom is en geen oorzaak, dus een directe verlaging van het D-dimeergehalte zonder het onderliggende probleem aan te pakken is geen typische medische aanpak.